Info

Op stek 1 zaten er drie vissers en kwamen er nog 2 extra aan toen ik afdroop, dat vond ik vrij speciaal voor een maandagmorgen. Stek 2, 3 en 4 vielen af, wegens geen grashalm schaduw. Stek 5 was ok en ik ving algauw een dikke brasem maar het werd te warm en te gek met kajakkers. Een trotter die pal naast me kwam vissen was er te veel aan… en ik vertrok naar andere oorden, zonder barbeel. Marleen vind dat gesleur allemaal ok en is overal gelukkig, zo ook tijdens m’n zoektocht. Stek 6, daar had ik niet eerder aan gedacht en de eik gaf ons prachtige schaduw… Het kon me zelfs geen bal meer schelen of er nog een aanbeet kwam of niet. In rust de dag doorkomen was het voornaamste… En dan kwam er een inboorling aandraven, barbeelvisser in spé, die zich 20 meter van mij neerplofte en flink in m’n weg zat. Hij zag geen reden om dat niet te doen. Ach… ja… laat maar zo, genoeg rondgedraafd voor vandaag. Ik kreeg net voor we naar huis vertrokken nog een beet uit een nieuw ontdekt geultje, het barbeeltje mocht voor z’n leuk gedrag op de foto als afmaker van deze -mocht u het nog niet doorhebben- zeer taaie dag!…

Als je opruimt duiken er leuke herinneringen op. Feederkorfje gemaakt uit geperforeerd verpakkingsplastic, gitaarsnaar, bladlood en nietjes. 1983 of 84 moet dat zijn geweest, ik viste dit toen soms in combi met de winkle picker…

Ik geraak momenteel niet in m’n vakantie drive want er is teveel om over te tobben. Een dagje barbelen met de Kev leek me mooi om daar verandering in te brengen… Kevin Diederen staat al maanden wild van het barbeelvissen, ik vermoed dat hij zelfs in bed nog altijd over centre pins en 4 grams dobbers ligt te praten! En ik ben op kantoor het gewillige slachtoffer :-).
Om 4u30 waren we al op en al piekerend reed ik in het donker de stekken tegemoet. De rivier lag er prachtig bij in het eerste licht, we gaven de stek eerst wat voer en gingen aan de slag. Ik wat trager, al suffend en mopperend, het was duidelijk m’n dag niet… We zaten in de voormiddag zonder barbeel maar wel erg op ons gemakje in het zonnetje. Na de middag verkasten we, er moest op z’n minst ‘iets’ gebeuren. Op de nieuwe stek kwam er ogenblikkelijk actie en Kevin haakte er drie of vier voor ik opmerkte dat het vandaag voor mij niet meer ging gebeuren ;-). Effe daarna glij ik uit en maak een keiharde smak tussen de keien. Kevins blauwe ogen keken verschrikt, bang dat hij OG op z’n rug naar het ziekenhuis moest brengen! Was me dat een Reset en ik ben zeker dat dit verhaal mij bij Korda nog jaren achtervolgt!
Die mij kent weet dat ik -eens terug helder- een tandje bij steek. Als bij wonder ging het inderdaad los en het was de start van een ongelofelijke namiddag waar we beiden volop in de barbelen zaten… Plots werden ze nog iets groter en er kwam een 76 in het net, even groot als m’n topper tot nog toe. Wakker, dat was ik! We raakten zowat de tel kwijt en ik zette een aantal zeventigers terug zonder foto… ach ja, het maakt niet uit. Maar dan komt er een dril van een vis waarvan je weet dat het een hele beste is… De bleke barbeel meet exact 80 cm, met 5,65 kg… een machtige bak! Wat een moment van ontlading en een fantastisch moment om met je vismaat te delen…
Rond 17u was ik geradbraakt en trok huiswaarts. Vanop de top van de oever zag ik Kevin al terug staan drillen. Hij ging door tot het donker was, met verschillende dikke zeventigers en zowaar een 81 cm! Dat is al eens wat zonnebrand waard, hé! Truly, unforgettable moments…

Alzo schreef Kevin Diederen op Facebook: “Het was duidelijk niet zijn ochtend! Onhandig en er totaal niet “bij” zijn was een goede omschrijving van de ochtend. En daarbij bleven de aanbeten ook nog eens uit. Op stek nummer twee donderde Geert Vandeplancke vervolgens ook nog eens van een rotsblok. “Nu zal ik wel wakker zijn” was de reactie van de geweldige kerel die hij is. En dat was hij zeker! Wat slecht begon werd een visdag om nooit te vergeten. Van denken aan een blank naar een absurd aantal. Gekleurd van de brandende zon en gesloopt van het drillen.
En die ene echt grote barbeel… die heeft een indruk voor het leven gemaakt. En voortaan weten we het ook op kantoor. Als Geert hapert hoef je hem enkel een opdonder te geven.”

Vandaag trok ik met Marleen naar de Ardennen. M’n gevoel zei dat ik voor barbeel ergens anders moest zijn maar ze wilde zo graag eens terug naar waar we vorig jaar zo’n leuke vangsten deden. Maar wat een schril contrast, nog minder dan zeer weinig water en iedere steen zichtbaar… Waar moet het heen als dit weer nog wat extremer wordt? Het gedrag van de vissen sprak boekdelen, schichtig en uiterst voorzichtig… Het was zoeken en aanpassen. Wat ook opviel was de grote hoeveelheden oude lijn op de oever, stront overal, en pellets in het rond gestrooid alsof het niks kost. Ik begrijp dat niet, vorig jaar geen kat te zien, nu plat gevist. Op de eerste stek had ik er genoeg van toen er langs de ene kant twee bleke gothics zand begonnen te wassen met een zeef, als waren ze op zoek naar goud (ik had ‘t moeten fotograferen)… en langs de andere kant had ik een groep met keien werpende licht mentaal gehandicapten (ik had ‘t ook moeten fotograferen).
Toen de eerste kilokei onder m’n hengeltoppen plonsde had ik er genoeg van en keilde er ene terug. Toen pas had de begeleiding door dat ‘t er serieus over was. Ik ben nochtans tolerant genoeg. Ach, verkassen dan maar. We zaten op de volgende stek als koningen aan de oever. Na wat gezoek kon ik er daar ook nog een paar overhalen door nog fijner te gaan vissen en uiteindelijk stond de ‘score’ op zes barbelen. Allen aan de kleine kant maar amusement van de bovenste plank, in een prachtige omgeving…

Ik zag tijdens de terugweg van het werk m’n zeebaarshengel in de auto en dacht dat ik er evengoed wat kon mee werpen in Nederland. Probleem: slecht één veel te zwaar 15-grams shadje aan de speld en geen kunstaas tas bij. 45/00 voorslag? Dat moet ook maar lukken. Drie kwartiertjes gevist en dat mooi gevuld met deze meer dan flinke baas van de nering. Wat een klop op dat kunstaasje was me dat! Geen schepnet bij, geen mat, geen botten, geen fototoestel, dan maar zo terug. Me happy!

Gisteren onverwacht mee met Marc naar de stekken waar ik de laatste maand goed heb gevangen. Het ging flink waaien dus kozen we voor stekken op de zuidkant, in de luwte. ‘s Morgens was dat nog te doen maar ‘s namiddags werd het een zuidwester van formaat en het water werd een Spookhuis. Marc’s boot kan dat perfect aan, maar toch doe je niet wat je wil. Over de vangsten kunnen we niet pochen, we doen dat zowiezo niet, en subtiel vissen was er gisteren ook niet bij… Maar zoals een paar bekende snoekvissers beweren, op zo’n slechte dag gebeurt altijd wel iets speciaals! Hmmm, ja inderdaad. Naast de vangst van deze grote maar magere snoek met een enorme kop, slaagde ik er in om m’n twee geliefkoosde Shimano Expride hengels te vierendelen toen de deur van de wagen uit m’n hand werd gerukt door een felle windstoot. Die mij kent weet dat er dan een stormwind aan verbaal geweld passeert. Maar alle wind gaat ooit liggen. Het is wat het is. As life…

Als ik ga vissen met de boot is er iets opmerkelijks wat regelmatig voorvalt en na een tijd begint dat behoorlijk op te vallen. Hoe veel keer is het niet dat je zegt dat het lang geleden is dat je nog zus of zo ving, om er dan prompt ene aan de haak te slaan?…
Nu ook weer, ik zeg net tegen Marc dat het tussen de vele baarzen en snoeken nu welgeteld 4 volle visdagen geleden is dat ik nog een snoekbaars gevangen heb. Een paar minuten later is het van dat… Een bijzonder kwade snoekbaars met een mooie rechte rug. Vissen zijn zo bijzonder, vissen is zo bijzonder.

Gisteren had ik Oscar Van Nooten aan boord. Het is er de man niet naar om afspraken te verzetten omdat er een haar in de boter zit, laat staan wat zon op de bol.
Wil het lukken dat we twee jaar geleden met de warmste dag van het jaar ook samen op het water zaten? En weeral flink in de dertig graden vandaag. Oscar kan wel wat zon verdragen, hij geeft geen kik, plooit niet en vist stug door! Respect.
Omdat er de laatste weken al een paar beste baarzen in de boot kwamen leek het me het beste om dit terug te proberen. Oscar is tuk op een grote baars! Het werd -gezien de brute omstandigheden- een prima visdag met meer dan 20 vissen. Geen snoekbaars gezien, niet diep, niet ondiep, nergens. Drie snoeken waren de klos en gingen snel terug zonder foto. Enkele baarzen mochten kort poseren, de grootste haalde net de 50 niet, en Oscar had er twee van exact 45! Hij bleef maar herhalen dat het voor ‘m een perfecte visdag was! 

Deze middag enkele uurtjes ontsnapt om met David en Jeroen wat klein spul het leven zuur te maken. En ook een ideaal moment om wat te oefenen met m’n nieuwe camera, full frame is voor mij wat wennen, ik geef het toe. Je zit er rapper naast. Maar dat komt goe, ik voel het zo. Op een willekeurig stukje vaart liep het erg vlot voor David en Jeroen, ik bespaar u de cijfers. Ik was met 20/00 tippet wat te grof bezig en toen ik een stukje fijnere nylon schooide bij David kon ook voor mij het vangstplezier beginnen… 😉 Ik heb niet direct iets met kleine visjes tikken maar ik heb me deze middag echt -bijzonder goed- geamuseerd! En de mannen hebben goe geposeerd! 

Een reeds lang geleden gemaakt afspraakje met de aimabele facebook-loze Dirk Gods, vertegenwoordiger voor SPRO. Wisten wij veel dat het op het water bijzonder zou tegenvallen, zovéél van alles had het weerbericht niet voorspeld! Kletsnat tot op de onderbroek, het water in m’n schoenen… en de batterij van de fronttroller op de boot was bijna plat! Dirk’s kledij hield het iets beter… Na de middag had ik het zelfs flink koud en uiteindelijk kon ik me wat drogen aan een waterzonnetje en de wind. Bizar, en over de vangsten valt niet zoveel te vertellen, er waren maar 4 dikke vissen bij, waaronder deze 2 magere baarzen van helemaal eind de 40, 49 cm om precies te zijn, al lijkt het op de foto’s misschien niet zo… Ik had m’n baars in de eerste worpen, Dirk’s kwam op het eind van de dag…
Meneer Gods had een lunchke voor me gemaakt, ‘door de mama gebakken’ bruin brood met vers ‘Gekap’. Het west-vlaamse woord voor aangemaakt rauw gehakt met wat ui, tomaat en wat mayo. Verdoeme, dat was smakelijk, zo op het ruige water!… De wafel met krieken maakte het helemaal af!…

Al een tijdje niks meer gepost, nochtans zijn er al prachtige visdagen gepasseerd met David, Bruno en Frans! Gisteren was Johan Verhasselt aan de beurt en doodmoe vertrok ik met wat tegenzin naar Nederland. Jo heeft zoveel enthousiasme, taterde de boel aan mekaar en m’n humeur verbeterde zienderogen. Toch ging de dag voor mij voorbij als in een benauwde waas, begrijp het niet goed… Ik werd pas wakker toen ik de beelden zag! Haha…
Jo kreeg de kers op de taart met een prachtige baars van 53 cm, fair gemeten! Tot nog toe de grootste van de vijftigers die ik in het echt zag… Man, wat maken deze vissen indruk!… Van de veertien vissen die de boot van binnen zagen zaten er flink wat medium snoeken bij, heerlijk. Nochtans viel er geen lijn in te bespeuren, Jo had er al werpend in de kant op een halve meter terwijl ik al werpend tot op 11 meter ook nog ving… Een dag van tegengestelden, hé Jo! Het was zalig op het windstille water, lekker warm maar niet te heet…

After Work Session. Ik had een stek in gedachten maar daar zat reeds iemand stroomafwaarts, ik had bijna twee feederkorven voor z’n voeten in het water geknald… Plannen gewijzigd en een beetje geïmproviseerd op een nieuwe plek, een avondje is te kort om te tanen. Lang wachten op een aanbeet hoefde niet en ik was blij dat de avond niet visloos zou passeren met een vis die de zeventig net niet haalde. De stek was wat verstoord en op de koop toe verspeelde ik wat later een barbeel die ergens vast wist te raken en de boel aan flarden trok. Dat was het sein om naar huis te vertrekken… of nee… dat speciale gevoel… de stek nog eens goed bekijken en toch nog maar eens inwerpen en een paar meter opschuiven… om prompt twee aanbeten na elkaar te krijgen. Eén prachtige vis op de kant, en de andere verspeeld tussen de stenen. Daar vis je dus weerhaakloos voor… Twee mooie barbelen op een zeer kort doordeweeks avondje, me happy OG Geert!…

Alzo schreef Bruno op Facebook: “We hadden onze lijst met excuses goed uitgewerkt: teveel wind, op snelheid gepakt door de professionelen, onvoorspelbaar getijde, kwakkelachtig weer,… Maar met improvisatie valt veel te redden. Wat nieuwe stekken aangesneden, wat uit de wind gaan liggen, elkaar wat aangemoedigd om de cameralens compleet te mishandelen 🙂
Zo hebben we toch al de roofvissen kunnen vangen, in al de formaten, 20 in totaal. (Stokvissen niet meegeteld.)
Met Planckie op de boot: altijd een aangenaam avontuur!”

Met de centerpin vissen in de buurt kan natuurlijk ook, als er maar wat stroming staat… Naast een reeks voorn en brasems was ik vooral blij met het kleine spierbundeltje die de reel liet gieren. De N-Gauge Pellet Wagler is hier prachtig voor, heerlijk drilplezier aan licht materiaal!
Voor mij de ideale weg terug naar het kleine genieten…

Gisterenavond nog kort gevist en ik waande me eerst in de kleuterklas met een aantal kleine snoekbaarzen… Als laatste aanbeet kreeg ik m’n beloning van de avond, een mooi beest. De foto (van de toevallige voorbijganger) zag er iets beter uit in zwart/wit…

Met het restje maden die ik over had van gisteren nog efkes wat stromend water opgezocht en me een voormiddagje kostelijk geamuseerd. Jammer van de mooie karper die al waterskiënd stroomafwaarts denderde en de zaak aan flarden trok. Héérlijk gevist! Wat zei Rod Hutchinson nu ook weer over de bloemen langs de weg?

Er zijn dingen in het leven waarvan je gewenst had dat je het eerder overkwam. De ene gaat de wereld zien, de ander zet een bescheiden tattoo, gaat misschien macro fotograferen, koopt een mega-tv of krijgt een eerste kindje… Je moet dus 55 jaar zijn om voor het eerst te gaan ‘trotten’ 🙂
Onder lichte uitdaging door Kevin Diederen was het gisteren zover. Hij stopte me dinsdag op kantoor de hagelnieuwe Guru N-Gauge 11′ Pellet Waggler in de handen om dat ie wist dat ik laatst een oudere trotting reel had aangeschaft. 2 liter maden ingeslagen, knappe dobbers van Leon Haenen, verse lijn gespoeld… om 4u30 op en ik stond al vlug in de rivier… Het is wat wennen, dat menden. Maar ik ken het uit het vliegvissen. Het moeilijkste is de uitloding, op een bevist bestand is dat duidelijk heel belangrijk. Geconcentreerd gewicht laat je wel vissen op diepte maar de presentatie is met gespreide kleinere loodjes veel beter. En de aanbeten waren er… ik wist naast een beekforel, wat kopvoorntjes en de alom aanwezige grondels ook mooi vijf barbelen te strikken!
Het is een concentratiespelletje, het was na twee uur als ik voor ‘t eerst dacht aan eten en drinken… Ik was dan ook bekaf maar heb ongelofelijk genoten van deze dag alleen zijn en te vissen op z’n puurst.
Nog eens terugkomend op de N-Gauge Pellet Waggler: zeer fijne en gevoelige hengel, snel en krachtig maar wat plooit deze hengel mooi tot in het handvat. En wat heeft deze hengel geplooid!…

Vandaag reed ik voor het eerst sedert het begin van de lockdown richting Korda Benelux, over de grens. Een leuk weerzien met de collega’s van het marketingteam!
Vanavond plakte ik er een korte barbeelsessie aan vast maar dat viel niet mee. Ik had in het eerste kwartier een geloste vis boven de stek en dat is niet best, het bleef nadien akelig stil en ik dacht visloos huiswaarts te keren… Toch nog eens iets anders geprobeerd, lichter, langer en fijner… Vijf minuten later kwam het goedmakertje van de avond…

De corona-tandem Jespers-Vandeplancke toog nog eens naar de waterkant in de hoop op een barbeel! Geen lang breed verhaal deze keer: drie stekken verder stond de stand op zes schitterende vissen, breed lachende smoelen en roodverbrande nekken! Voor Johan een ontdekking van een prachtige tak van de hengelsport. Geslaagd!

Vermits we met deze seizoensopening niet kunnen deelnemen aan het feest in Nederland bleef het vissen gisteren tot België beperkt. Veel zon, strak blauwe hemel gecombineerd met een lage waterstand en zeer helder water deed de voorspelling uitkomen: weinig actie…
Johan Jespers en ik waren voor dag en dauw op stap in onze Corona-bubbel en hadden een paar leuke vissen voor de hitte z’n aanslag pleegde!…

Jaren geleden was ik met David, Jacques Schouten en Peter-Paul Blommers aan Logh Derg om een goede week te snoeken. Hier en daar hadden we best wat gevangen. Ik herinner me een dag aan Castlebawn Castle waar het de ene dikke na de andere was. Maar naar het eind liep het bijzonder stroef met dagen aan een stuk geen beet. ‘Dan probeer je andere manieren’: zei Jacques droog en hij ging op zoek naar grote verse voorns en zou daar driftend mee vissen, alleen in een boot. We verloren hem uit het oog en zochten ons de ganse dag te pletter naar een mooie snoek… Er toonde zich echter niks, nog geen volger en in de vooravond gingen we terug naar Killaloe op zoek naar Jacques. Eenzaam en alleen lag hij driftend te genieten van deze windere dag. Twee dobbers zeilden monotoom met de boot mee. Hij had ook nog geen beet gehad… maar daar had hij geen probleem mee…
Ik hoor het me nog zeggen: ‘Kijk, hier ga ik er eens ene vange, sé!’ en ik knalde m’n grote shad richting Jacques’ boot. Het ding zonk net naast z’n boot weg en prompt haakte ik daar deze mooie metervis!…
Dat kan alleen met jou, zou Frans zeggen. Te bizar voor woorden…

Out of the blue kwam daar onze Frans aankarren, om efkes op de snoekbaarsjes van het Albertkanaal te tikken. We kregen er wel een paar gevangen maar ze waren erg klein. Lekker bijgebabbeld!

Jespers tikte wel iets héél bijzonders aan z’n kunstaas, maar het schijnt daar vol te drijven… Anderen hebben er meer last van, ik zelf heb er nog geen op gehad! 🙂

Ahaa, nog eens nen dikke snoekbaars vanaf de kant, die was behoorlijk kwaad toen hij er op knalde! Makes my day, samen met vier roofbleien. Alleen ne maat te kort om dat schoon op de foto te zetten!… Flink wat afgewandeld, goed voor mijn corona-buikje!

Wat onverwacht maar toch welkom! Tijdens een barbeel sessie waarbij deze hun achterkant lieten zien kwam er toch een volle run op twee 14 mm pellets. Tot m’n grote verbazing een grote roofblei!…

2 fleece truien waren ‘s morgens niet genoeg om de frisse oostenwind af te houden, geen plu bij maar ‘k vond wel een instant oplossing met m’n oude foedraal! 😉
Slappe lach met Johan Jespers!

Sedert we in België na de lockdown terug kunnen vissen is het op de grotere kanalen een feest met kleine snoekbaarsjes, als je deze formaten kan vangen zit je goed!

Zo kwamen gisteren de karperhengels van onder het stof en trok ik met Johan Jespers op zoek naar een après-lockdown karper. Zéér fris aan de vis in de morgen met dat venijnig oostenwindje maar de zon kreeg tegen de middag toch onze botten verwarmd! De eerste vis mocht er wezen en ik denk dat Johan aan m’n gehuppel merkte dat ik er zeer blij mee was! Merci om me op sleeptouw te nemen en me mee te laten genieten, want wat zaten we daar op ons gemakje! Zeg eens, wat is er heerlijker, in een nieuwe setting met ne goeie maat een mooie vis vangen?!…

Vorige week een bladluis zonder, nu eentje met vleugeltjes. Op een bloemknop van een broccolistruik, een restantje van vorig jaar in de serre. De bloemetjes zelf zijn lekker in een salade.
Uit de vaste hand, f5/6 – ISO400 – 200/sec.

Ik had een krakkemikkig piepschuim tele-geleid bootje met transportband gekocht van een verre kennis, om mee op karper te vissen. Het hing met haken en ogen aan elkaar maar ik leende het fluo roze gespoten ding uit aan Filip Cottenier om in de winter van 1990 op de Gavers te vissen, op grote afstand. De gevolgen waren immens en ik mocht hem helpen drillen… 🙂
Dat succes zorgde er voor dat we die winter energiek begonnen aan de bouw van drie identieke polyester boten met een brede rubberen transportband en een dropsysteem. Eén boot voor mij, één voor Phil zonder facebook en één voor Norbert Cornelis. De boot was een meter lang, woog bijna twintig kilo en had licht rondom. Er kon op de transportband -als je het goed stapelde- gemakkelijk 10 liter voer en met het start&stop systeem kon je daarmee gemakkelijk een strook voer trekken van zo’n 40 meter lang. Ik geloof dat ze dat in het engels ‘devastating’ noemen. 😉
Ik meen nog steeds dat het idee en het enthousiasme z’n tijd ver vooruit was. Later heb ik nooit veel plezier aan m’n boot beleefd, ik vond het te technisch (er was altijd wel iet aan de mijne) en het nam m’n plezier in het vissen weg omdat je er te afhankelijk van was…

Vrij taai visweekendje maar een dag op het water is nog altijd beter dan… en zeker met wat op ons af komt…
Blij, zeker blij met deze vette snoekbaars!

Om 2u30 wakker, om 4u30 op, het moet niet gekker worden met m’n slaap… gelukkig kon ik vandaag vissen met Johan Jespers. Een nogal wild plan op die stek, onbesuisd, én mislukt! De vis was er niet, we zagen de aalscholvers vechten om een enkel visje… We waren duidelijk in een lege bak aan het vissen. Na de middag kwam ik met een plannetje om de dag te redden… Op de weg naar huis nog ergens een snoek tikken op groot water, daar waar ik al een jaar of tien niet meer had gevist? Waarom niet? Het voelde goed aan en na een worp of 7 ging het eerste dikkertje er bij mij al aan… Zo deden we nog wat aan stekhoppen en hadden we vrij snel elk onze aanbeten! Heerlijk dagkse, Johan! En dat zonder Kibbeling. Maar nu ben ik echt gekraakt. Amai…

Zo trokken Bollie & Bruno vandaag met de trein de andere kant uit. Parijs (vorige week) was inderdaad wat ver, dat kon dus goedkoper. Voor dag en dauw waren we paraat, om Ciara voor te zijn. In de luwte van wat huizen kwam er hier en daar een snoekbaars boven. Een bevallige Japanse nam een foto voor ons. Toen ze in het engels vroeg wat wij daar deden antwoordde Bruno kurkdroog: ‘Roofvissen’. Dat was meteen verstaanbaar & duidelijk… De foto is helaas maar zozo maar ik heb toch een leuke herinnering aan deze visdag met de Prottenlater van Lier. De resolutie van de foto was zo laag dat het zelfs niet mogelijk was om de achtergrond te blurren! Weer een dag geleefd, zeg maar. De wind viel best mee, uitgenomen die van Bruno! 

Efkes een lijstje afwerken op m’n vrije dag… Tussen Ikea, Coolblue en Delhaize lagen er toch mooi drie snoekbaarzen in m’n net. Happy again! Snel oogsten is altijd plezant. Maar verwar het niet met eenvoudig. De lente mag komen.

Half ziek en eindelijk wat tijd vrij om te vissen… Ik liet me op sleeptouw nemen door Bruno Heremans en hij nam me vandaag mee naar één van z’n geheime stekken! Het heeft geen zin om deze achtergrond te blurren want dit herkent toch iedereen… Naast een mooi aantal snoekbaarzen had ik ook dit flinke baarsballetje… Happy day, én op ‘t onverwacht!
Geestig hé, zo een beetje retoucheren dat het er te dik op ligt…

Tijdens het late najaar was het prima vissen in het Antwerpse!

We waren pas 50 meter ver gedrift als Robby Fish-collega Frans Wijns enig lawaai produceerde, hij had verdorie reeds eentje een oor aan genaaid! We hadden een snoekbaars verwacht maar deze vette baars verbrak Frans’ PR met z’n 48 cm! Héérlijk, wat een begin van de dag! Monter ging hij verder met het bestoken van de kant, je zou voor minder. Even later brult hij: ‘Waaasda, waaaaasdavoriet?’ als ik een prachtige tachtiger over de reling trek. Allebei content dus. Hij slaagt er in om een uur later nog een eigen recordje te breken met een winde van 52 cm. Veel witvissers liggen wakker van dit soort vissen! Well done, Franski. We kletsten handen, zoals mensen die elkaar verstaan & op dezelfde golflengte zitten… Na de middag volgen nog een paar snoeken en een aantal medium snoekbaarzen, met z’n allen echter in de schaduw van deze 3 mooie vissen!

Marc Hoeben schreef het volgende over onze visdag op de rivier. Merci voor de foto’s, Marc!

“Dit weekend stond er een dag vissen met Geert op het programma. Deze dag was al lang gepland, Geert had immers deze week verlof. Het was al zo lang geleden dat we nog eens samen gevist hadden, en het werd dan ook weer een gezellige vanoudse visdag. We hadden geen plannen over hoe en op wat we zouden vissen. Maar Geert had de dag ervoor ook gevist, en een mooie dag
beleefd. Het plan was dus snel gemaakt, we zouden terug naar de rivier gaan.
Zo goed het de dag ervoor begon, zo slecht starte het nu!
Geert begreep het niet, dat het zo een verschil kon zijn. Het enige grote
verschil met gisteren, was de helderheid van het water zij Geert. Gisteren was het helderder, vandaag redelijk troebel. De snoekbaarzen zouden hier toch geen last van mogen hebben? De eerste 5 stekken leverde niets op. Alles wat Geert gisteren deed, leverde nu niets op, dat is ook vissen natuurlijk!
Na de middag keerden het getij en ook de visvangst. We werpten de kantjes uit, en dit bracht vis in de boot. We konden de dag nog goed maken met mooie snoekbaarzen. Het bleef zo doorgaan tot zonsondergang en gingen tevreden van het water. Een afsluitertje in frituur De Wissel maakte de dag compleet. Doen we snel weer over Geert!”

http://www.marchoebenfishing.com/category/visdagen

Johan Verhasselt moest het stellen met m’n uitermate slecht humeur. Slecht slapen is niet goed voor de ‘happyness’. Op het eerste ankerpunt bleek dat m’n fronttroller niet werkte en dat maakte me niet blijer. Aaarrgh, ik ben ondertussen omringd door een groot aantal slecht werkende toestellen!… Toen de Minn Kota terug aan de praat was waren we tot een stek gedrift waar ik nog nooit één vis had gevangen. De vier eerste worpen waren wél raak en zetten de toon voor een heerlijke, warme dag op de rivier! Tijdens het fotograferen van een dikke snoek viel ik met m’n ribben tegen de stootrand van de boot en krijste de rivier bij elkaar van de pijn. Ik had een verpleger bij die beheerst de diagnose stelde en pijnstillers tevoorschijn toverde! Ach, het was wel wat zoeken maar de rovers bleven maar komen… de ene al wat groter dan de ander. Jo liet een mooie snoekbaars -toch wel een hele verre zeventiger- uit z’n handen glijden, net voor de foto’s. Hij haalde z’n schouders op, hij is daar niet zo mee bezig. Foto’s zijn niet belangrijk, als je ze maar gevangen hebt! Een les. Happyness…

Small fish versus ‘big man’ Oscar Van Nooten. Merci dat je er gisteren bij was, op deze mooie lentedag 🙂 Ge zijt nog steeds een geweldige inspiratiebron voor mij…

Met het komen van de kou,
komt het verkrampen der gewrichten,
ik hunker naar de zon,
de zomer waar ik zo van hou.

Gisteren gewerkt aan de trailer en een leuke kortsluiting veroorzaakt. De boot stond dus vandaag droog. 🙂 Dan maar een geïmproviseerde visdag vanaf de kant met Frans Wijns! Op de eerste stek stonden een paar locals die ons precies niet graag zagen komen, ze verdwenen snel ‘want ze beten niet’. Ik vond van wel want we hadden er toch wel wat bij elkaar, hé Franski?… 🙂
Frans reed om halfvier al terug naar huis en ik probeerde het dan maar eens aan mijn ‘achterdeur’. Met nog eens vier leukerds er bij…
Twee gevallen van vrij straffe verkeersagressie naar mij toe op de terugweg en ook nog eens een bullebak van antwoord gediend, zoals ik dat nu consequent probeer. Dat zijn ze van mij niet gewoon. Hij vond dat hij dezen braven in de regen maar eens moest beschimpen. Een gevoelig en eerlijk man verdiend dit niet. Was ik een beer als de Jakke geweest dan had ik hem gewoon in ‘t water gekegeld. U was weer een leuke omgeving dus. Het ongenoegen stapelt zich op.

De laatste keer dat ik hier viste is reeds meer dan een jaar geleden en dat was toch weer wennen. Johan Jespers was ‘deckhand eerste klas’ en we hadden afgesproken om eerst wat te vertikalen en nadien te werpen op de taluds. We waren geen 50 meter ver of de eerste snoekbaars diende zich aan, dat beloofde! Er volgden er nog een rits, plus een paar snoeken en een roofblei, het kon al niet meer stuk. Tegen de middag aan zochten we meer beschut water op en toen viel de actie weg. Niet toevallig samen met de stroming… Gezellig, zo zittend in het warme zonnetje maar als ge niks meer vangt dan moet je op zoek. De driftzak bracht soelaas en stond toe om een lange gecontroleerde drift te maken. Dwars over een stek waar ik nog nooit gevist had. Het zag er op de kaart wel erg goed uit. En hop, Johan kon z’n grootste snoekbaars ooit verwelkomen! Het is geweldig om dit met je vismaten te kunnen delen! Hij was er erg blij mee! Je nieuwe hengel, reel en je favoriete Jespiblade-shad 😉 zijn hiermee mooi gedoopt op dit grote water!