Gisteren onverwacht mee met Marc naar de stekken waar ik de laatste maand goed heb gevangen. Het ging flink waaien dus kozen we voor stekken op de zuidkant, in de luwte. ‘s Morgens was dat nog te doen maar ‘s namiddags werd het een zuidwester van formaat en het water werd een Spookhuis. Marc’s boot kan dat perfect aan, maar toch doe je niet wat je wil. Over de vangsten kunnen we niet pochen, we doen dat zowiezo niet, en subtiel vissen was er gisteren ook niet bij… Maar zoals een paar bekende snoekvissers beweren, op zo’n slechte dag gebeurt altijd wel iets speciaals! Hmmm, ja inderdaad. Naast de vangst van deze grote maar magere snoek met een enorme kop, slaagde ik er in om m’n twee geliefkoosde Shimano Expride hengels te vierendelen toen de deur van de wagen uit m’n hand werd gerukt door een felle windstoot. Die mij kent weet dat er dan een stormwind aan verbaal geweld passeert. Maar alle wind gaat ooit liggen. Het is wat het is. As life…