Info

De eerste vissen van het jaar zijn op kant, gevangen met kleine oranje popupjes over telkens een handje zoete maïs. Ik kan er intens van genieten! De eerste twee kwamen, met een uur verschil, van een goed verstopt ministekje.
De derde ving ik twee dagen later, op exact dezelfde vierkante meter…

Naar het einde van het barbeelseizoen gaan we graag nog eens ‘oogsten’ op de Ardense rivieren. Ongecompliceerd met de feeder vissen, wat gesoakte stinkende pellets mee, zeteltje en thermos, paraplutje en we zijn vertrokken. Na een paar stekken stond de teller’s avonds op 11 barbelen. Geslaagde dag met groots amusement!
Veertien dagen later stonden we er terug. Al direct kwam een inboorling klagen dat we daar niet meer mochten vissen. We vielen uit de lucht. En inderdaad, een van overheidswege veranderd reglement belette ons om volgens de regels te vissen…
Dan reden we maar naar de Grensmaas alwaar er -zoals verwacht- teveel water passeerde. We hadden een stek op het oog waar het nog meeviel maar ook daar kwam na een paar uur vissen de twijfel en bliezen we de aftocht.
Dit word wachten tot de grote opening in de Ardennen op de eerste zaterdag van Juni dus!

Tijdens Kerst en Nieuw had ik vrij en besloot om tussen de renoveringswerken op zolder toch nog een paar dagen te vissen. Het Kerstfeest was maar net voorbij en ik kon er al drie bijschrijven, waaronder mijn eerste Kerst-veertigponder!
Twee dagen later viste ik nog een korte dag en kon een vis van 13 kg op de mat leggen. Ik meen ook dat ik er eentje verspeelde in een obstakel.
Het werd helemaal goed toen we op de voorlaatste dag van het jaar nog even weg konden. Johan kon voor mij nog een 17,5 spiegel fotograferen. Week geslaagd!
In het nieuwe jaar werd het héél wat complexer, met de overal enorm stijgende waterspiegels. Het meer overstroomde en de twee dagen dat ik met lieslaarzen aan in een kniediep doorsopt landschap viste brachten mij niks…

Net terug van onze twee weken vakantie aan de Lot. Marleen had deze keer de ideale plek gevonden, met de vingers in de neus, terwijl ik reeds weken vruchteloos op zoek was naar een gîte in de buurt van water… Ik liet me leiden door het te mooie toeval en paste m’n strategie aan. Geen barbeel zoals vorig jaar, maar karper. Google Maps toonde me veel ondiep water voor het huisje en ik verwachte daar best veel wier. Bootwerk. De plek was voor ons doen paradijselijk, met veel schaduw, een zwembad en zelfs een tafeltennistafel! Eerst een paar dagen gevoerd en dan – afwisselend met daguitstapjes – een keer of 6 ‘overdag’ vanuit de tuin gevist. De stek lag buiten de reguliere nachtviszone, dat is mijn excuus. Ik heb helemaal geen zin om op vakantie ‘s nachts buiten te liggen. Het plan is redelijk gelukt en ieder visdag kwamen de vissen op ‘mijn voetbalveld’ langs! We hebben echt kunnen genieten van deze wijnstreek en z’n vele mogelijkheden. Hieronder de mooiste van m’n vakantie, geen schub lag verkeerd! Deze anonieme st(r)oomboot nam me lekker op sleeptouw en toen ik hem een meter of drie onder de boot zag omhoogkomen wist ik dat het dé vis van de week zou worden!…

Niet direct de vissoort die ik in gedachten heb. Maar als de snoeper besluit om een paar dagen op mijn ‘voetbalveld’-stek te azen tot de boilieprut er langs achter uitloopt, dan kan zij wel een haak verwachten. Ik werd voor de zoveelste keer deze vakantie met het bootje naar de overkant getrokken en ik verwachtte eerlijk gezegd een bak van een karper. Traag en diep. De 10′ 3lb plooide tot het handvat. Pas toen er een gigantisch bellenspoor bovenkwam en het wat heel lang duurde bleek het toch een meerval te zijn. Het bootje lag goed vol toen ze aan boord gleed. Wat een stinkboel en ze liep leeg, oranje boilieprut… Een onvergetelijk vakantiemoment aan de rivier!…

Kan ik mooi samenvatten in enkele vissen, maar wat voor een vissen…

Terug van een lang weekend Carp Den Bosch. Wat een belevenis om deel uit te maken van deze groep! Ik ben fier op wat we met ons allen voor mekaar kregen! Wat een stand en wat een samenwerking! Korda, met grote K.

Dit najaar zat ik wat langs het kanaal, op een stek waar niemand wil zitten. Ik kreeg het gevoel vrij snel terug. En alhoewel de grote vissen wat uitbleven, had ik een erg leuke tijd!

Alhoewel we elkaar wekelijks horen was deze morgen de verwondering groot toen bleek dat het wel drie jaar geleden was dat we samen gingen vissen! Oscar stond om 4u45 aan m’n deur, zo scherp als een giletteken. De haren strak naar achter en pretoogjes omdat ie kon gaan vissen!Een verre rit is zo volgepraat en na wat moeite raken we toch aan de waterkant. Oscar vist wekelijks met de feeder, liefst aan het grotere water. Omdat daar nog factoren zijn die hij wil onderzoeken en fine-tunen. Het moet fris blijven en het leren stopt nooit. Vandaag zat hij aan een voor hem onbekende rivier die er liefelijk en toegankelijk uitzag. De barbelen zagen wel iets in de komst van de Man van het Blauwe Boekje en hij ging moeiteloos met de beste exemplaren op de foto. Na de middag viel de actie weg en na enig zoekwerk kwamen we terug op het goede spoor. Net dan steeg het water pijlsnel en werd het vissen met mijn materiaal onmogelijk. Het was al mooi geweest, de PB was binnen, en voor etenstijd waren we terug in het Antwerpse. Hoe zei men dat ook al weer? ‘A proper piece of good angling’, Oscar!

Gisteren na het werk kon ik nog eens uitpakken. Vond een stekje in de schaduw en voerde flink wat pellets in de stroomnaad. Of toch wat er nog van stroomnaad overschiet. Dan eerst de boterhammetjes en de nodige liquide consumeren en daarna pas de korven te water. Dat schijnt prima te werken. Met 60 gram kan je nu alles doen, zelfs op de diepere stukken en dat plonst ook niet zo grof te water. Lang hoefde ik niet te wachten, 10 minuten later ging deze er vandoor. Dan trek je een grijns, hopend op een goede avond vol actie!Een kwartier later krijg ik de volgende aanbeet en deze vis lost na een paar seconden…Dan weet je het wel, het is voor lange tijd gedaan met de actie. En zo was het ook. Maar ik zat er zo lekker dat ik naar de bewegingloze hengeltoppen bleef turen… Wat kon mij het schelen. Ach, niet visloos naar huis, dat is toch ook mooi!…

Vorige week was het ook nog eens lekker bingo. We dachten eerst te gaan zeebaarzen op Johan’s enige vrije dag die ‘m nog restte. Ik maakte wat misbaar. Wat met de hitte? En de laatste keren was het immers toch niet meegevallen… En waarom niet eens gaan barbelen?… Dat gaf misschien wat meer zekerheid, alhoewel. Dat vond hij ook oké en dan zaten we tenminste op ons gemak, lekker achter de hengels in plaats van sjokken over golfbrekers en in stroming staan werpen. De brillemansen zaten ongeveer een uur op hun gemak en dan was het top actie. Dat rustig draaide toch ietsje anders uit, de mooisten zie je hieronder! 22 barbelen en 5 brasems… Onvergetelijke Dag.

Na het werk kon ik nog een paar uur vissen, een barbeel geeft immers extra kleur aan je dag! Er zat qua actie meer in maar toen een labrador nogal enthousiast in het water sprong was de stek duidelijk verstoord. Jammer, maar niet visloos! En da’s wat telt!

Vorige week wilde ons Marleentje nog eens mee op de boot! Wat was dat lang geleden. Geen baars meer te vinden, veel snoekbaars te zien maar geen actie… De enigen die zin hadden in m’n nogal klein kunstaas waren de snoeken. Ik had er drie waarvan dit de grootste, helaas niet de mooiste.

Deze week kon ik mee tijdens Jo’s eerste vakantiedagje sinds lang. Hij stond zeer scherp en ik was -zoals gewoonlijk tegenwoordig- wat sufferig. Het grote water verwelkomde ons in een hemelse zon en geen rimpeltje te zien! Ik zag het niet zo goed zitten op ‘vrij onbekend’ water maar op de eerste stek stond Jo met een snoekbaars en een snoek al gauw een paar vissen voor! Niet dat het een wedstrijdje is maar dan begin ik al wat te piekeren. De tweede stek was eentje uit een verre herinnering, daar had ik al wel eens een paar baarzen uitgepeuterd. Na een paar honderd meter trollen hadden we ze gevonden en kon het uitwerpen beginnen. Het leek meer op oogsten. De eerste grote baars aan Jo’s aas werd vergezeld door 6-7 andere bakken die het kunstaas zelfs in het oppervlak wilden pakken. Dan weet je: kassa met grote K en het is werken geblazen. Ik kreeg tijdens een handlanding (het net was weeral bezet) een dreg in m’n middenvinger en m’n sufheid was subito over. Jo wist er met de onthaaktang zeer handig raad mee! Geen tijd voor foto’s, want deze kans mag je niet laten voorbijgaan. Een onwaarschijnlijk aantal grote baarzen na elkaar, en ik denk voor de vuist weg 5 double hook-up’s. Dan liggen ze dik en menig wedstrijdvisser had hiermee z’n kaartje lekker vol en opgewaardeerd. Plots was de feeding frenzy over. En om het met één zinnetje te zeggen, de actie luwde en de wind stak op. Er was noordenwind voorspeld maar het werd helaas een flinke west. De golfslag maakte het secuur vissen moeilijk en we gaven vroeger dan verwacht de pijp aan Maarten. Eén woord: Heerlijk ouderwets erin gehakt met een paar tientallen van deze baarzen en ook nog eens een pak lossers!…En wat heb ik geleerd vandaag?… Een bus Gazpacho in de koelbox is heerlijk in zo’n zomers weer!… Klinken op de goede vangst met een koud kopje frisse soep, Hell Yeah, Jo!

Doodop had ik zondagavond m’n roofblei spullen in de wagen gezwierd. Het viel nog wel te bezien of ik na het werk nog zou vissen. Tja, natuurlijk, wie ben ik, maar kort dan. Met de 4×4 door de pampa, waar helemaal niemand komt. En dan maar werpen… Nou, ik heb het geweten, actie volop! Twee heerlijke uurtjes met een tiental gelande roofbleien van het grote slag. Er is niks wat met de aanbeet van een grote roofblei te vergelijken valt, in ons zoete water dan toch… heerlijk. Zelfs zonder eten en drinken achter de kiezen rij je dan breed smilend een goed uur naar huis. Ideale batterijlader.

Had vanavond 6 barbelen van alle slag tot deze karper er als een raket vandoor ging. Aan een 1,75 lbs barbeelhengel en 28/00 nylon rigje, een dril op het scherpst van de snee aan een haakje 12. Over een wierbed en langs de rotsen van de Lot. Marleen schepte en fotografeerde als een pro. I’m a Happy man!…

Een vrij onverwachte dag met Jo Verhasselt op het grote water! Geheel in Jo’s stijl zetten we niks op de foto, uitgenomen deze leuke baars!

Vorige week zaten we in het Beloofde Land. Wat karpers betreft toch. Het was van 2002 geleden dat ik er nog eens was om alleen maar te vissen! Moest zelfs wennen om in een bivvy te slapen, ik stam nog uit de tijd van de paraplu. Johan en ik waren goed voorbereid, en zonder enige stress vertrokken we voor een weekje karper. De plas viel ons goed mee en het duurde niet lang of er lag op ieder strategisch plekje wat aas of een rig. ‘s Nachts kon ik de slaap moeilijk vatten, de karpers kwamen als dolfijntjes uit het water… en dat was voor de rest van de week zo. Dat beloofde… In de eerste voormiddag ging de eerste er al vandoor, gehaakt op een 10mm boilie met daarrond een tiental losse balletjes. Ik was superblij met deze 24+, zomaar nog eens een record voor mij! In de hedendaagse scene is zo’n vis helemaal geen wonder meer maar ik vond het heeelemaal prima, het kon niet meer stuk. Tijdens de dag die volgde namen we de tijd om het water wat te leren kennen en her en der wat te voeren op zicht. De volgende run was voor Johan, tijdens een onwezenlijk harde hoosbui. De vis zwom zich ergens in vast maar kwam uit het obstakel na het geven van veel slappe lijn… Pataaat, 28,9kg op de weger en onze ogen puilden uit! Ook de grootste voor Johan tot nog toe! Wat een start van de week!…Dan begon ‘de pech’ met een aantal grove brasems en kroeskarpers die zich het aas lieten smaken en om het af te maken verspeelden we elk nog een bak van een karper… We kwamen tot de vaststelling dat de aangevoerde kantstekken zorgvuldig leeggegeten werden en dat onze rigs onaangeroerd bleven. De bodem werd witter en witter… Verandering van strategie en nog subtielere rigs brachten geen verandering. We konden wel nog een 15,6 en een 19,8 op het boekje bijschrijven en dan was de pret over, wat we ook probeerden. Maar, de buit was binnen, net zoals het lekkers van de barbeque en de pizza’s van het rijdend kraampje. Niks beters dan een frans merguez worstje! We hebben natuurlijk ook een lekker glas gedronken op onze vangsten en het leuke gezelschap. Plannen werden gesmeed. Het begon al tijdens de terugreis want Johan wilde nog ergens gaan kijken… ik zag me daar een Plas Water liggen en wilde al de auto uitladen en beginnen vissen! We keken naar elkaar en we wisten. Dit is het volgende plan!

Vrijdag reed ik, voor het eerst in wat me wel een eeuw leek, terug naar Korda in Kerkrade. Niet om te werken maar om m’n spulletjes op te halen voor een op stapel staande karpertrip. Leuk weerzien aldaar! Een babbel kan toch verschrikkelijk deugd doen in deze tijden van thuiswerk. Vandaar was het richting Maas, naar een nieuwe stek voor de roofblei. Op een volger van een snoek na bracht me dit niks maar ik zag een vliegvisser drie vissen landen, dat gaf hoop voor deze intuïtief gekozen stek. Johan zat in de buurt met z’n familie op de camping en ik ging hem in de namiddag ophalen voor de laatste visdag van z’n vakantie… De stekkeuze was vlug gemaakt en we hoopten op meer succes dan vorige dinsdag. Het bleek al vlug dat het weer op wieletjes liep en er zaten puike vissen bij! Ik bleef volharden met m’n verslavende oppervlakte kunstaas terwijl Johan slagen deed met z’n favoriete zeebaarsplugje. Maar als ik dat knappe dingetje in de speld hang krijg ik nooit beet, ik begrijp dat niet. Nooit een kwestie van vertrouwen… De beet zat er goed in en dikke zeventigers zwommen het net tegemoet. Héérlijk! M’n mond valt open als Johan er nog een schepje bovenop doet met een enkele dikke baarzen. Na al de mooie roofbleien lijkt een baars van 45cm klein, daar had ik me behoorlijk in vergist!…Plots zien we het water peilsnel stijgen en moeten we van de stek weg. Verderop, op de plek waar ik deze morgen stond zijn twee meervalvissers aan de slag met een beest in de 170cm categorie en in het avondlicht worden er mooie beelden geschoten. Ik denk dat de stek door de belly’s verstoord is en we krijgen geen beet meer. Johan besluit het op de snoekbaars te proberen. De pittige stroming maakt het hem niet gemakkelijk met 10 grams kopjes. In het laatste licht plaats ik ook een worpje op de snoekbaars, in een soort wanhoopspoging. En begot, ik vang er direct ene… Een toevalsvangst, hé Johan! 😉Alweer een absoluut heerlijke dag. Nu staat er een lange periode van hard werken op de planning, het boek voor de Heylakker-mannen moet van een jasje worden voorzien en daar zal tijd in kruipen. Alhoewel, vertrek ik niet binnenkort voor een een karpertrip?…

Na onze spectaculaire roofbleidagen dachten we er nog een extraatje aan te breien maar ze hadden gisteren een quasi offday. Veel gezocht maar niet echt gevonden. Net voor het naar huis gaan stoomde deze meerval stroomafwaarts en we waren direct terug wakker! Het was een tijdje buigen of barsten op het lichte materiaal maar ik ging er van uit dat het goed kwam. Thanks, Johan, voor het op de kant trekken van dit speciaaltje! En dat op geleend kunstaas!…

Flink wat stroming in de voormiddag, en dag kwam na een snelle start wat traag op gang. Dan ga je nadenken, is het de stroming, is het de zon, de blauwe luchten, het water is precies wat helderder… Wat zou het kunnen zijn? Bloedheet, dat was het zeker. Na onze pitstop in de schaduw en het nodige recuperatie vocht gingen we er op een andere stek weer volop tegenaan voor de tweede manche. We zagen het water zo terug zakken en dat gaf wat moed. En plots viel alles op z’n plaats. Prachtige vissen, vanaf een kleine stek op maximale werpafstand. Iedere worp vis. Double hookups. Om de beurt drillen. Leute en Plezier alom… Dan breekt Johan, voortaan genaamd ‘de hengelbeul’, ja, z’n hengel. Jammer van zo’n goede DK River… maar zoiets gebeurt en als het duidelijk is waarom dan hoef je er niet van wakker te liggen. Het is een tool die vervangbaar is. Ergere dingen dan dit, maar vloeken mag uiteraard! Met de reservehengel uit de auto was hij al gauw terug paraat en de sfeer keerde 180 graden als de eerste worp terug in een aanbeet van een beste vis resulteerde. Ze bleven maar komen en we waren de tel al snel kwijt. Dan komt je in een soort roes, oppervlakte aanbeten zijn verslavend, ik weet dat niet goed te beschrijven…Na enige tijd viel het stil, niet verwonderlijk, en we verkasten. Dat werd niks. Buiten het feit dat ik met m’n hele hebben uitgleed en een paar meter lager onzacht op de keien terecht kwam. Bovenop m’n eigen hengel. Dat de ogen nog ok zijn, is een waarlijk wonder. M’n oude getrouwe Rarenium heeft nu zware gebruikssporen maar het zaakje draait gelukkig nog zoet… Beregoed gevangen vandaag, prima gezelschap, bekaf, en twee akkefieten met identieke hengels. Maak dat eens mee!…

Met slechts een goede handvol snoekbaarzen besloten Frans en ik onze zaterdag op een Nederlandse rivier, maar we hadden toch een heerlijke dag met Raiders en gebakken ballekes met mosterd, hé Frans?… Al werpend wilde het deze keer helemaal niet lukken maar gelukkig lagen de vertikaalhengels ook in de boot. We trailerden net voor het flinke onweer en reden breed lachend naar huis!… Gisteren reed ik met Johan de andere kant uit, op zoek naar roofblei. De ravage van de overstromingen werd pas goed duidelijk tijdens het struinen door de modder en laag struikgewas. De ‘plastic soup’ op de oceaan begint al in Luik en de hoeveelheid troep is onbeschrijfelijk, van skibotten tot mooi terrashout, injectiespuiten, hakhout, bomen en vooral veel huishoudmateriaal en kapotgeslagen isolatiemateriaal… Johan vist een bordje op met handgeschilderde letters: ‘The bar is open’ en ik tracht me voor te stellen waar dit ergens vandaan komt… Bon, we hebben natuurlijk ook gevist en het ging deze keer lekker met keiharde aanbeten en leuke aantallen, ondanks de pittige stroming. Of nee, ‘t is dankzij… Ook een snoek en een flinke baars lieten zich vangen uit het kantje. We deden een paar nieuwe stekken aan en ook daar leverde het op.We wisten het onweer te ontwijken door als softies in de auto te gaan zitten, maar ach, we worden ook al wat ouder, hé! Wilfried (die met de duurste Westin hengel) passeert net en lacht ons er een beetje mee uit, het is best ook wel grappig. Hij lacht minder als hij onze resultaten hoort. We hebben gisteren een hoop geleerd over wat wel en niet werkt en dat gaat later zeker z’n resultaten afwerpen. Wél jammer van die ene mooie die met een luide knal door m’n 28/00 fluorocarbon voorslag ging en zo m’n enige Illex plugje meenam naar de kolken… Topdag en een heerlijk weekend! Minpunt: een Lunchgarden die alleen nog ballekes in tomatensaus heeft, met friet of puree. Maakt dat eens mee.

Ik deed en schuchtere poging om barbeel te vangen na de grote zondvloed… het water is weggetrokken, de schade zichtbaar. Onder water leek ook wel één en ander verschoven en verplaatst. De barbelen waren naar andere oorden verhuisd of nog niet in de bijt modus, wie zal het mij zeggen. Geen aanbeet gehad, wel twee mooie brasems gevangen… Deze leek me wel een robin red pelletje te mogen, z’n onderkant was oranje!

Zaterdag had ik een voorbereidende vergadering voor een nieuw project. Ik wist het wat vroeger te plannen, ik had er graag nog een namiddagje vissen aangebreid want bij de deur was het niet. Maar Theo Pustjens imponeerde mij met z’n Heylakker… Wat een prachtig meer en hoe mooi is de omgeving daar. Over de vissen zal ik maar zwijgen want daar kwijlt heel karpervissend Vlaanderen om. Ik begrijp dat het z’n levenswerk is, samen met z’n hechte vriendengroep. Stiekem was ik een beetje jaloers, en wie me kent weet dat het moeilijk is om me jaloers te krijgen. Ik zat er zo op m’n gemak, met Theo, Filip, Mark en John & Esther, onder de luifel van hun clubhuis dat ik m’n namiddagje vissen gewoon vergat. Om 17u dacht ik toch aan vertrekken en alsnog een korte poging te wagen, als de stroming het me ten minste toeliet. Doen. Ik knalde de 140 grams korven er in en het leven voelde goed. De hengeltippen bewogen synchroon in de stroom. Ik zat. En dat na een reeds geslaagde dag! Aan de horizon werd het snel intens zwart en ik bleef hopen om toch een uurtje te kunnen vissen zonder weggespoeld te worden door het naderende zware onweer. Toen de eerste druppels vielen ruimde ik de camera en de afstandsbediening op en kroop in m’n veel te warme regenkledij… Het voorspelde niks goed. Je kon het al raden, zo gaat het altijd, de baitrunner gierde het uit… en wat later kon ik grinnikend een beste barbeel scheppen. Snel een foto, vis terug en alles kletsnat en van ver in de wagen gegooid! Op de terugweg stond de autoweg blank, en ik vond het nog leuk ook. Het uurtje was goed benut.

Flanders Fisher wilde wel eens van het bootvissen proeven, ik had het al zo lang beloofd om hem eens op sleeptouw te nemen. Wat een hete en slechte visdag. Niks te vinde, op een flinke baars na. In een wanhoopspoging besluiten we wat te vertikalen op een bult waar ik wel eens een mooie snoekbaars tik. Het duurt daarmaar even voor Wim de goedmaker van de dag aantikt. Ik verwacht een beer van een snoekbaars maar het geweld vertaalt zich in een metersnoek. Oooo, wat was ie blij! We visten nadien nog vruchteloos door…

Eeuwen geleden dat ik hier nog iets over vissen postte. Een paar maand na het heengaan van m’n pa is de rust wat teruggekeerd en ben ik na een erg geslaagd vroeg voorjaar in het teken van de karper terug aan het roofvissen geslagen. Deels door toedoen van Frans Wijns die voor ons een mooie vistrip naar Midden-Zweden organiseerde. Ik heb me reuze geamuseerd met de vrienden in een machtige setting, helaas gooide de extreme weerswissel serieus roet in het eten qua vangsten. We hebben ons visje gevangen maar op een paar uitschieters na moesten we ons tevreden stellen met snoekjes en snoekbaarzen. Na terugkomst was het roofvisseizoen in Nederland terug open en kon ik na 6 maand de boot nog eens uit de garage rijden. Een beetje onwennig. Na het krakkemikkig voorjaar loopt alles een paar maand achter, dat is te merken in de grootte en omvang van de scholen aasvisjes op de gekende stekken. De grotere baarzen kom ik niet aan de schubben maar er komt natuurlijk wel één en ander in de boot. Ik moet bekennen dat het resultaat momenteel minder belangrijk is dan het samenzijn met m’n vrienden, dat zal wel het gevolg zijn van het vele thuiswerken sinds begin corona…

Tekenen deed ik niet veel meer. Het witte blad. En ik haat gommen. Maar zo nu en dan moet ik een Animated Gif-je uitvinden voor de social media bij Korda. Dat gaat vlotter als je direct digitaal kan tekenen en daarom schafte ik me – ongetwijfeld jaaaren te laat – een tekentablet aan. Zo, en dit is de eerste vlugge schets via dit ding. Onwaarschijnlijk hoe je hersenen het ontbrekende contact met het papier weten op te vangen en het verleggen naar het scherm. Het duurt 20 minuten en hop, je bent vertrokken. Onbegrijpelijk. Wennen aan een multi-focale bril is moeilijker voor je brein. Nu is het kwestie om de dingen organischer te tekenen en te zorgen dat het er coherenter uitziet. Verdoeme, ik ben blij met deze stap, had mijne pa dat maar meegemaakt!

Lang niet zo van me vistijd genoten als nu. Aan het water wat naar de vogels en de wolken zien. Theeke drinken en relaxen. Boekje erbij. Veel om over na te denken. De rigs doen hun werk. Visje vangen, zalig. The Carp Strikes Back…

Ik had laatst Philip Cottenier aan de lijn. Dat is nooit met een uur afgelopen. Reflecterend over nu, corona, de snel vliegende tijd, natuurlijk ook over vroeger én over wat komen gaat… Hij vind het vreemd dat ‘de oude garde’ terug aan het karpervissen slaat en er ook plezier in vind. En nu het karpervirus me plots terug te pakken heeft, god weet waarom en hoe lang, zit ik ook weer te spitten in de prenten van 30 jaar geleden…

Gans het weekend in het getouw voor van alles en nog wat. Na het planten der struikjes en net vóór het avondeten wilde ik graag nog een paar worpjes doen. Gewoon voor het goede gevoel om efkes gevist te hebben. Zeggen dat het vandaag zalig was buiten, da’s een open deur intrappen. Met de zakkende zon op m’n snoet sta ik dan al gauw wat te suffen en het hoeft dan eigenlijk al niet meer. Ik heb er vrede mee. Ik dacht, toen ik de worp afremde: ‘Dit komt niet goed’… Rakelings scheerde het shadje langs de wand en landde misschien 20 centimeter uit de kant. Dan trek je een Glimlach. Tijdens het afzinken kwam een droge tik van deze oude Baars, een krijger met afgesleten vinnen… Het jaar lacht me toe. Denk ik.

Typisch. Een zondag met weinig vooruitzichten. Naar Nederland mogen we niet en hier ligt het vrijwel overal dik met ijs… Marc belde daarnet nog en we klaagden wat af. De vissende Belg is goed gesjareld met dit voorjaar. Onze boten staan dus nog een tijdje stil. ‘En wat moeten we hier in godsnaam in de buurt gaan aanvangen, als er iets uitkomt dan zijn het kleintjes’… Wat later sta ik dromend in m’n vijver te turen (vissers doen dit nou eenmaal) en ik besluit om toch nog een uurtje te gaan. Beter niks vangen dan in slaap vallen in de zetel. En kijk, ik werd beloond met een hele beste voor ons kanaal. Het is een wondere wereld, de wereld van de snoekbaars. Die hem doorheeft, die liegt.

Vandaag werd m’n trailer van nieuw licht voorzien door een ‘electricien eerste klas’! Johan Jespers plooide zich in bochten onder de trailer om alles goed te bekabelen en geen detail over het hoofd te zien! Ik zag er tegenop omdat ik daar geen zak verstand van heb. Eindelijk dus waterdichte led-verlichting onder m’n Tracker! Bedankt, bedankt, warme man. Als uw coronapatienten op de IC zo goed verzorgd worden als mijn boot vandaag, dan komt alles goed!

Ik heb altijd aan het kanaal gewoond, de dijk over en ik kon vissen. Dit was 1989 en ik ving er toen twee na elkaar. Op het stukje kanaal tussen de twee sluizen in Zwevegem zaten maar een paar vissen die net over de 10 kilo gingen…

Het jaar goed ingezet met wat vliegvissen! Drie snoeken waren de klos, medium formaatjes maar dat maakt geen zier uit op zo’n dag. De zon ging onder in een ontploffing van kleuren en ik was weer in ‘t aards paradijs. Het water, waaraan de visser zich goed voelt…

Oostenwind en regen. De afvoer op de rivier zorgt voor snel schommelende waterstanden en daar was gisteren niet naast te kijken. Op de eerste barbeel stek kreeg ik pas met 120 gram voet aan de grond. En dan nog. Het viste niet lekker, geen beet en ik besloot om te wisselen van plaats. Daar vond ik Dirk Aerts die net een mooie roofblei ving met de vlieg. Dat eindigt al gauw in een keuvel van een uur, zeker als Fons er bij komt staan, ook een vliegvisser. Dan gaat het al gauw over grains, feet, tungsten en polyleaders. Leuk om hen eens terug te zien maar dat brengt geen vis in het net. 🙂 Het werd helemaal te gek toen we kennis maakten met de Koning van de Maas, zoals hij zichzelf kroonde. Bejaarde man op speed, die blijkbaar net een restart van z’n uitgevallen pacemaker achter de rug had (voor zover ik het kon begrijpen). Het was er niet aan te merken!
Ondertussen laat Kevin Diederen weten dat hij op weg is naar het water en we spreken corona-wise ergens anders af. De stek ligt er intimiderend bij, toch voor deze tijd van het jaar. Er zit niks anders op dan het wat alternatief aan te pakken. Het lijkt prima maar we zitten er wat verslagen bij als de waterstand plots pijlsnel zakt en alle stroming wegvalt. Even kwam de twijfel maar die verdween even snel als de snoeksprong die ik deed naar m’n hengels. De eerste aanbeet bracht een gave, grijze barbeel en maakte m’n dag goed! Dat gaf moed op deze grijze regendag en niet veel later kwam er actie op de meer verspreidde hengels. Kevin kon er ook twee bijschrijven in z’n notitieboekje. We hadden het gevoel dat we resultaat haalden en bijleerden. Ik bleef tot -net niet- donker, Kevin viste nog een stukje door.
M’n platte telefoon zorgde er voor dat ik straal verloren reed in een donkere stad, reed door gehuchten met onbekende en tot de verbeelding sprekende namen. Blij om uiteindelijk een groen bord met ‘Antwerpen’ te vinden. Terug naar huis!
Slechts één barbeel vandaag, maar wel een hele mooie. Happy man. Visdag geslaagd!

En zo stond ik gisteren terug in de rivier, op zoek naar barbeel. De liter maden die ik meehad bezorgde me enkel een sneep, een flinke, waar ik heel blij mee ben! Deze soort had ik niet eerder gevangen… De barbelen waren talrijk aanwezig maar ik kon er al trottend geen enkele aantikken… Ontmoedigd ben ik misschien te vroeg gestopt, moe. Met een langere hengel zou het toch eenvoudiger zijn. Was wel leerlijk om te zien wat je kan veranderen in de drift van de dobber door het schuiven met verspreid lood.
In de namiddag koos ik voor de kunstaas hengel op een paar andere stekken waar ik snoekbaars en barbeel weet. Geen snoekbaarzen gezien maar in de late namiddag uiteindelijk nog drie mooie barbelen gevangen. Ene ving ik op het zicht met een traag naar beneden dwarrelend lepeltje, de anderen in de diepte op een vrij grote shad. Ondertussen was het weer flink omgeslagen en was het wennen aan de kelderende temperaturen. De beelden zijn maar zozo, ik had de camera uit voorzorg thuisgelaten. Binnenkort staat er weer zoveel water in de rivier dat efficiënt vissen op deze manier bijna onmogelijk word. Laat de regen toch maar komen… dan doen we weer iets anders!…

Ik ben eerder in om eens iets anders te proberen dan om eindeloos hetzelfde te herhalen… Een paar weken geleden ving ik een dikke barbeel op een zeebaars shadje en veel te zware hengel. Toeval of niet, ik wilde het wel eens uitspitten of er meer in zat. Licht bepakt de rivier afstruinen, dat heeft iets. Om een lang verhaal kort te maken, deze systemen werken allen: je kan ze op het loodkopje vangen, op de dropshot en op de kickback rig. Deze laatste lijkt me na twee dagen van alles uitproberen de eenvoudigste en meest doeltreffende omdat je het kunstaas iets langer op de juiste plek kan houden en het toch nog ongehinderd en verleidelijk kan bewegen. En zo dacht ik terug aan m’n jeugd, toen we aan de Gavers met de – Kickback Rig ‘avant la lettre’ – met levende visjes op baars visten… Zelfde systeem, ander aas…
Anyway, de aanbeten van barbelen zijn kurkdroog, de drils heavy… Dat je daarnaast ook lekker in de ‘mooie formaten’ snoekbaars zone vist is lekker meegenomen! Love it…