Net terug van een aangename en erg rustige gezinsvakantie aan de Ardeche. Vanzelfsprekend werd er niet veel gevist. Maar dat kriebelt, u kent dat wel, en er waren twee feederhengels met de bagage meegesmokkeld. Plus een minitasje met de kleine broodnodige spulletjes. Blikmais en stokbrood moesten als aas volstaan.
Ik beging de fout om m’n vliegvismateriaal thuis te laten want dat bleek later de enige techniek om de schuwe bergstroomvissen op een efficiënte manier slim af te zijn.
Ik dacht kopvoorn en barbeel te vangen op de Ardeche en de Rhone, wat een tegenvaller. De Rhone stroomde als een gek en de Ardeche lag werkelijk vol met kano’s. Duizenden! Twee namiddagen gevist zonder enige beet…

‘s Avonds op stap gaan met korstjes als aas was wél een succes. Freelinend in de stroming met fijn nylon werkte perfect en zo kwam ik na gedegen sluipwerk alsnog aan een aantal mooie kopvoorns. Maar eens je in zicht kwam was je gezien!…

De mooie barbelen die ik zag zwemmen en flanken gaven verstek.
Jan dacht het allemaal beter te kunnen en probeerde met zelfgemaakte speer enig avondeten te spiesen. Papa moest ‘m hongerend huiswaarts rijden. Het plezier was er niet minder om!

De Ardeche. Een rijke fauna en flora voor diegene die het wil zien en ook het kleine eert… Veel en lekker eten… de wijn deed de rest…