Info

Ik had een krakkemikkig piepschuim tele-geleid bootje met transportband gekocht van een verre kennis, om mee op karper te vissen. Het hing met haken en ogen aan elkaar maar ik leende het fluo roze gespoten ding uit aan Filip Cottenier om in de winter van 1990 op de Gavers te vissen, op grote afstand. De gevolgen waren immens en ik mocht hem helpen drillen… 🙂
Dat succes zorgde er voor dat we die winter energiek begonnen aan de bouw van drie identieke polyester boten met een brede rubberen transportband en een dropsysteem. Eén boot voor mij, één voor Phil zonder facebook en één voor Norbert Cornelis. De boot was een meter lang, woog bijna twintig kilo en had licht rondom. Er kon op de transportband -als je het goed stapelde- gemakkelijk 10 liter voer en met het start&stop systeem kon je daarmee gemakkelijk een strook voer trekken van zo’n 40 meter lang. Ik geloof dat ze dat in het engels ‘devastating’ noemen. 😉
Ik meen nog steeds dat het idee en het enthousiasme z’n tijd ver vooruit was. Later heb ik nooit veel plezier aan m’n boot beleefd, ik vond het te technisch (er was altijd wel iet aan de mijne) en het nam m’n plezier in het vissen weg omdat je er te afhankelijk van was…