Marc liet me fier weten dat hij een tweedehands Hardy Demon voor een 7-lijn en bijhorende knappe reel had gekocht. Veel plannen worden gesmeed en vliegen gestrikt of gekocht. Snoekbaars en snoek zal er zich in vergissen! Ik heb best al wat gevliegvist, en het brengt mooie herinneringen terug.
Ik nodigde hem uit om een dagje te vliegvissen in de polder. Marc had bij Dykers een aantal vliegen besteld, ik had er vijf zelf gemaakt. Daar zou het mee gebeuren. Voor de zekerheid had ik nog een 5-grams spinhengeltje in de wagen verstopt. Je kon nooit weten…
Voor beiden was het gisteren de eerste stappen in het vliegvissen op snoek. In een vorig leven heb al wel een jaar of zeven op forel gevist maar dit hakwerk met grote streamers heeft niet veel met het fijne forel-gepriel te maken.
Het beste dat je op zo’n eerste visdag met een nieuwe techniek kan hebben is een beetje geluk. En dat viel tegen toen we het café binnenstapten om Marc’s vergunning te regelen. Er zaten wel twintig vissers en het einde was nog niet in zicht. Het was dus druk. Dit legt ook druk op de vangsten en ik besloot om zover mogelijk de polder in te rijden, naar een afgelegen plasje.
Marc strekte onwennig zijn eerste lijn, met een onbekende Dykers vlieg. Werkelijk, tijdens de eerste worp gaat er een snoek aanhangen en die lost, door een zwakke aanslag. Het duurt even voor je door hebt dat je ook met de linkerhand moet aanslaan… Maar het was bemoedigend voor hem. Een kwartier later haak ik in een beekje van amper drie meter breed een beste vis, die ik ook los. Een vlotte maar slechte start.
Op de volgende stekken loopt het vol met vissers, ik heb hier nog nooit zoveel volk gezien… In de middag krijgen we elk een paar kansen en Marc vangt z’n eerste op de vlieg. Hij is dolgelukkig met deze kleine rakker. Door de drukte gaan we op zoek naar ander water uit verre herinneringen en daar vang ik m’n eerste van de dag. Deze keer ramde ik de haak er wel in door een stevige ruk met de rechterhand!
Tegen de avond wilde ik naar een stuk waar er niet gevist mag worden, ik had vissers genoeg gezien! Ik noem het m’n goed-maak-stuk. Er kan al eens iets geforceerd worden. We starten aan een mooie kroosrand aan een bruggetje. Van onder het verkleurende groen slaat een volger een brede kolk, ik presenteer opnieuw en de vis gaat volop op de vlieg. Leuk! Marc neemt er leuke beelden van, ik moet hem trouwens bedanken voor het aanleveren van alle beelden, alle eer aan hem! Ook Marc krijgt even later nog een kans maar de vis is niet gehaakt. De avond valt snel, men zou met dit mooie weer wel vergeten dat december reeds nadert… Marc peutert uit het laatste hoekje nog een snoek vandaan, en is tevreden dat het tof drillen is met een vliegenhengel! We hebben dus vandaag elk twee vissen, en zijn er ongeveer evenveel kwijt. Niet slecht, maar het kan ook beter.
Het houtvuur van de aangrenzende huizen ruikt lekker in de kou, onze ademt krinkelt in de afkoelende lucht en ergens kookt men met erg veel look in het eten. Samen met de mist en de stilte zorgt dit voor een onwerkelijke gezelligheid, hier te midden de Nederlandse polder…