Vele jaren geleden alweer, toen ik helemaaal geobsedeerd was door het karpervissen, toen groter water nog helemaal onbegrijpelijk was en toen 12 kilo boilies maken op één avond wel erg veel was. Toch leuk om hier geregeld eens naar terug te denken… Deze foto is genomen op de openingsdag aan het Land van Ghow… ik geloof dat dat 21 maart was? Het eerste jaar dat ik er viste. Net van school af, aan het werk, 23 jaar en vol vuur over deze grote -deels- onbereikbare vissen. Och god, een vis van 10 kilo was best groot, een 13 kilo mega en een 15kilo, dat waren al werkelijke toppers. Die grenzen zouden dat jaar flink verlegd worden, een topvis was dan zo rond de 19 kilo! Wat een verschil bij nu… Maar, het waren heerlijke tijden en het is zoals Luc De Baets het zei. Zo spannend maken ze het nu niet meer mee.
Om de dag van de opening niet te missen waren we ‘s nachts al erg vroeg aan het water. Van ‘s avonds eigenlijk, moet ik toegeven. We hadden geen idee wat we konden verwachten en omdat we er toch waren slingerden we onze 90grams loden richting onzichtbare horizon, onze zogezegde vismeelbollen op de hair. We zorgden dat de zes hengels goed verspreid in waaiervorm lagen, sloegen er een paar bolletjes heen en kropen onder onze (te kleine) paraplu. Die nacht was erg fris voor de tijd van het jaar maar vanaf morgen zouden we het wel uitzoeken. Maar ‘s nachts liep er al eentje met mijn aas weg. We waren gestart. Klein, dat wel, maar erg mooi en welkom. Pure nostalgie van twintig jaar geleden…