Vandaag eens richting Grensmaas. Op de eerste stek zat ik er voor spek en bonen bij, op de tweede ook. Prachtige omgeving dat wel, maar het gevoel was er niet. Ik ken het daar niet maar ik ben best bereid om er wat leergeld voor te betalen. De volgende stek voelde véél beter aan en ik werd al gauw beloond met een blok rivierbrasem en een kleine kopvoorn. Hmmm, dat leek er al meer op, nu nog zoeken naar de eerste barbeel. Dat was buiten een Hollands oudje gerekend die haar honden uitliet in het water voor mij. Stek naar de verdoemenis. Nee, ik wilde niet kwaad worden. Zinloos…
Volgende stekje stroomde ietsje meer en daar kwam de eerste barbeel piepen. M’n eerste Grensmaas barbeel, haha! Dank u, Rivier. Wat volgde waren een serie aanbeten zonder gehaakte vissen. Vond het bizar en had de indruk dat het steeds dezelfde vis was. Na iedere korf voer wat gemorrel en dan weer stil… Dan maar driedubbel zoveel aas op de rig en het nylon 20 cm ingekort. Hop, en ie hing er direct aan, ik had de hengel zelfs nog in m’n handen… spannende dril en een mooie vis in het net!
Daarna was ‘t over met de actie maar ik reed gelukkig naar huis.
Als ik iets wil dan moet ‘t gebeuren.
Een ganse dag niks moeten zeggen.
Een ganse dag niet gesproken.
Alleen maar naar het water geluisterd.
Het zijn de beste dagen.