Nog altijd tijdens de gesloten tijd op snoek. En tijdens de renovaties! Ontsnappen aan het witte stof en aan de toenemende drukte der aannemers. Een uurtje vóór en een uurtje in het donker aan het plaatselijk kanaal. Eén doosje mais en de bewaarmat dient als zitje. Ik moet eens op zoek naar zo’n heerlijk ouderwetse Pakaseat. Zou dat nog te vinden zijn?

Een half handje zoete mais op de juiste plek. Het pennetje scherp afgesteld.

Vijftal ‘avondjes’ gevist en daarvan vier keer karper aan de haak gehad. Helaas één en ander verspeeld, dat was niet zo best. Maar wat me opviel is de frequentie waarmee ik beet kreeg. Laat ons zeggen een uur per gehaakte vis… Als je dat calculeert naar het hedendaags boilievissen op dat kanaal… Dat lukt met de boilie niet! Of misschien wél met de boilie, maar niet met die rigs. Time to think!…