Net terug uit Normandië, de jaarlijkse vakantie met Jan. Het was weer eens top, warm maar niet bloedheet. Zon maar ook niet teveel. Volop vis voor de kust, dat zag je zo. Maar als je geen boot voor handen hebt is het behelpen geblazen. Ik had twee zeehengels bij, zo’n 430cm lang. Met een fijn assortiment aan klein materiaal in een rugzakje. Vier meter was voor ventje van 160 cm een beetje teveel van het goede, dus werd in de lokale shop een Koreaanse hengel met een onuitspreekbare naam aangeschaft (met een prijskaartje die niet veel goeds deed vermoeden). Het ding werpt echter voortreffelijk, voor 40 euro begod!
Ik had Jan beloofd dat de eventuele vangst van de dag onmiddellijk zou herleid worden tot sushi. Daar is ie gek op. Op het strand onder ons huisje kwam er regelmatig een school makreel op werpafstand langsgezwommen. En die is nu wat kleiner. Met zo’n lange pluimpjespaternoster (noemt ginds een ‘mitraillette’) en 80 gr. lood was het er lekker vissen. De makrelen waren ‘s avonds ook lekker, een deel in de sushi, en de rest gegrild. Kan slechter. Deden we ook eens iets aan onze zogezegd ontbrekende Omega-3 vetten…
Jan slaagde er zelfs in om een paar makrelen te haken net achter de branding!
De rest van de vakantie vulden we met leuke dorpjes bezoeken, mountainbiken, vliegeren en krabben peuteren tussen de drooggevallen rotsen bij laagwater. Dat is nou eens geweldig om met kinderen te doen. Een platgetrapte mossel op een haakje aan 35/00ste nylon op een klosje. Heerlijk, je waant je terug een kind. We hadden er een hoop, en met nog een tiental mooie dikkoppen in de meest uiteenlopende kleuren. Ik heb geen idee welk soort vissen dit waren.
Deze vader koestert heimelijk de stille hoop, waarschijnlijk zoals alle vissende papa’s, dat z’n kroost uitgroeit tot een ware hengelaar. Wat een vismaat zou dat niet zijn?